Τετάρτη 27 Ιουλίου 2016

Είκοσι

Είκοσι λοιπόν.
Είκοσι χρόνια πριν, ονειρευόμουν πως κολυμπούσα σε μια θάλασσα ήρεμη.
Θα ’ρθεις; σε ρώτησα.
Μου έτεινες το χέρι και ήρθες. Το όνειρο κατέκλυσε την πραγματικότητα. Έτσι κάνουν τα όνειρα που ξέρουν τη δουλειά τους κι ας μην τα κατανοούμε με την πρώτη.
Όχι με έναν πόνο, αλλά σε έναν εύκολο μάλλον τοκετό. Πόσο λυπάμαι που δεν σε άρπαξα τότε. Που μόνο σε δείξανε και δεν σε πήρα αγκαλιά πριν σε πλύνουν/τυλίξουν/ετοιμάσουν.
Δεν σε διεκδίκησα εγώ κι εσύ πάντα, ελάχιστα διεκδικείς. Διακριτικός κι απόμακρος. Τρυφερός και βαθύς.

Το πρόσωπό σου, μόλις γεννήθηκες, άχρονο, σοφό και μαζί απορημένο, παραμένει ξεκάθαρο στο μυαλό μου. Τα μάτια σου απαράλλαχτα. Ούτε που σου πάει ο νους πως διατηρείς , είκοσι χρόνια τώρα, το ίδιο βλέμμα.  

Πριν γεννηθείς, σε λαχταρούσα. Μόλις γεννήθηκες, τρομοκρατήθηκα. Δεν ήμουν έτοιμη. Λίγο μετά, άρχισες να μου μαθαίνεις πώς να είμαι μαμά. Ήρεμα και διακριτικά. Λίγο-λίγο, συνεχίζω να μεγαλώνω και να μαθαίνω μαζί σου.

Κι αν ήσουν ήσυχος και τρυφερός, δεν ήταν όλα μέλι-γάλα.
Λένε πως τα παιδιά δένουν τα ζευγάρια. Συνήθως τα κλισέ κρύβουν ίχνη αλήθειας. Στο συγκεκριμένο δεν έχω βρει ούτε ένα θραύσμα. Τα παιδιά επισκιάζουν τόσο τη σχέση των γονιών ώστε περισσότερο η επίδρασή τους να μοιάζει με έκρηξη. Ό,τι επιβιώσει, επουλώνεται αναγκάζοντας μας να ωριμάσουμε. Ίσως αυτή την αναγκαστική ωρίμανση να θεωρούν δέσιμο κι ας μην γίνεται για τους δύο με τον ίδιο ρυθμό και στον ίδιο χρόνο.

Σε σχέση με τη δική σου ωρίμανση, η δική μας πάει σαν τη χελώνα. Εσύ τρέχεις κι εμείς, με τη γλώσσα έξω μεν, απαιτούμε δε, να πας γρηγορότερα. Είμαστε λίγο βλαμμένοι οι γονείς, δε λέω.

Κι έτσι, εσύ συνέχισε ήρεμα και γλυκά να μεγαλώνεις. Κράτα το σοφό και άχρονο, το πανέμορφό σου βλέμμα, κι εμείς, ας λέμε σαχλαμάρες.

Μην νομίζεις πως κατέχουμε πολλά γλυκέ μου.
(Ξέρουμε πως το καταλαβαίνεις, αλλά είσαι πολύ ευγενικός για να μας το πετάξεις στα μούτρα.)
Μόνο καμωνόμαστε τους ειδήμονες. Και τάχα μου κρυφά από σένα, ασκούμαστε ολοένα στην αγάπη. Σπανίως επιτυχώς, αλλά την προσπάθεια δεν την εγκαταλείπουμε .

Χρόνια σου πολλά όμορφε.
Να ζεις, ν' ανακαλύπτεις, να μην μας περιμένεις.


Σχετικά ποστ:
Σ' αγαπώ μα δεν το κχέρεις
12 κύματα
Μάτια μου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου