Πέμπτη 12 Απριλίου 2012

Σύντομο χαμόγελο

Kids at Play Painting - Kids at Play Fine Art Print - Robert Findley
Ένας σοφός γνωστός έλεγε: «Θες να μάθεις πόσο σ’ εκτιμούν οι φίλοι σου; Δες αν σ’ αγαπούν τα παιδιά τους.»
Κυκλοφορούν πολλοί περήφανοι γύρω μας. Για την πατρίδα, για τους προγόνους, περήφανοι στ΄αυτιά, στη μνήμη. Εγώ είμαι περήφανη για τις ζωγραφιές. Όχι τις δικές μου. Των πιτσιρικιών των φίλων μου. Έχουν κι αφιερώσεις. Γελαστές, μουτζουρωμένες αφιερώσεις, με γράμματα που θυμίζουν κακοποιημένα έντομα,στραβές καρδιές, χρώματα που βγάζουν μάτι, κι εκείνα τ' αναπάντεχα που σκέφτονται τα παιδιά.  Όταν κοιτώ τις ζωγραφιές μ' αρέσει να υπερβάλλω. Φαντάζομαι τους νεαρούς καλλιτέχνες ως πλάσματα που γλίστρησαν από αναγεννησιακά σύννεφα όπου δεν είχαν στηρίξει καλά τους αγκώνες του. Χαζεύω τα έργα τους και φτιάχνει η μέρα μου. Ακόμα και οι Δευτέρες δείχνουν καλύτερες. Ακόμα κι οι μέρες χωρίς ήλιο, οι θανατερές, φωτίζονται από στραβοκάνες πριγκίπισσες, δέντρα με μοβ κορμούς  κι ελικοειδή υπνωτικά λουλούδια .
Όλα αυτά για να πω στους φίλους μου, ότι και τα δικά μου παιδιά τους αγαπούν.
Και καλή Ανάσταση σε όλους.

6 σχόλια: